*Disclaimer* Dit is het enige boek over baby’s dat ik waarschijnlijk/hopelijk ooit ga recenseren.
Alhoewel “What to expect when you’re expecting”, geleend van Nina, ook niet te versmaden babyliteratuur is, leverde “De taal van huilen” dusdanige aha-erlebnissen en eye-openers op (pardon voor het jargon), dat ik daar toch iets over moet schrijven.
“Waarom huilen babies?”, een vraag die menig jonge of oudere (wanhopige) ouder zich vast talloze malen heeft gesteld. Honger, pijn, krampjes, verveling, manipulatie, vermoeidheid of misschien wel allemaal tegelijk. En dus wiegen we, geven we spenen, troosten we, geven we nog eens “de borst” of “het flesje” of stellen we beloningen voor niet meer huilen in het vooruitzicht. En in de wat vijandiger richtingen van het spectrum negeren we, straffen we, schudden we zelfs door elkaar. En dat allemaal vanuit het idee “huilen is niet goed”. En in die aanname brengt dit boek nou net verandering..
“De taal van huilen” zegt dat babies en kinderen altijd huilen om een reden, hoe onbegrijpelijk of irritant dat ook voor ons kan zijn. En als die reden niet direct aanwijsbaar is, in de vorm van honger of pijn, moeten we dat huilen ook gewoon laten gebeuren. Kinderen hebben het nodig om te kunnen huilen om te verwerken wat ze hebben meegemaakt. Ouders moeten daarop reageren door het kind vast te houden en aandacht te geven. Als je dat goed doet, dan kan het kind snel zijn spanning ontladen en nare ervaringen verwerken, waardoor het ontspannen en vrolijk opgroeit.
In zo’n 160 pagina’s wordt natuurlijk meer toegelicht, ook over het tekeer gaan en de driftbuien van kinderen, maar de boodschap is telkens hetzelfde: ook het tekeer gaan heeft een reden en is niet per sé met straffen of negeren op te lossen. Kenmerkend is het “gebroken koekjes syndroom” waarbij kinderen volledig overstuur zijn “omdat hun koekje is gebroken”. Kinderen zoeken echter vaak een aanleiding om te gaan huilen of boos te worden, zodat ze hun spanning kwijt kunnen. Misschien is er eerder op de dag wel iets ergs gebeurd en zit het kind daar nog mee.
Ik kon hem één op één doorvertalen naar gedrag van volwassenen. Een partner die boos of verdrietig wordt om iets wat op het eerste gezicht totaal niet belangrijk is, anyone?
http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boeken/taal-van-huilen/666839329/index.html