Michael Crichton heeft geen vrienden gemaakt met dit boek. De auteur, die ook ooit Jurassic Park schreef, schreef een wervelend verhaal dat mij van begin tot eind helemaal vasthield. Het onderwerp: milieu-extremisme.
De hoofdpersoon, Peter Evans, is advocaat van een schatrijke filantropist, die heel veel geld uitgeeft aan natuurvriendelijke goede doelen. Min of meer tegen wil en dank wordt hij betrokken in een wervelend avontuur. Arme Peter legt vijf keer bijna het loodje: gestrand op het ijs in Antarctica, geprikt door een giftige octopus, getroffen door de bliksem, opgegeten door kannibalen in Nieuw Guinea, omvergespoeld door een tsunami. De rest van het verhaal: http://en.wikipedia.org/wiki/State_of_fear#Plot_summary.
Grofweg komt in het boek het statement naar voren dat global warming een nogal politiek beladen onderwerp is, waarvan nog ?ɬºberhaupt niet zeker is dat het bestaat. Onderbouwd met een heleboel wetenschappelijke artikelen, komt in het boek langzaam naar boven dat de milieuscene net zulke maffiose trekjes vertoont als de groot-industri?ɬ´len die door haar bestreden worden. En dat de wetenschappelijke wereld het concept global warming misbruikt om onderzoeksgelden binnen te slepen. Waarbij de media, op zoek naar sensatie, het allemaal nog eens wat opblazen. Een beeld wat daarbij onstaat is de “state of fear”, waarbij men bewust wordt bang gemaakt om zo meer controle over mensen uit te kunnen oefenen.. een soort militair-industrieel complex.
Uiteraard viel de hele natuurminnende wereld enorm over dit boek, met als gevolg wat fraaie recensies van The Weather Underground, Real Climate en Nature Resources Defense Council, waarbij de claims zijn dat Chrichton de verkeerde conclusies trekt uit zijn gebruikte materiaal, dat het natuurlijk maar fictie is, dat er honderden wetenschappers zijn die global warming onderschrijven etc. etc. Gezien de heftigheid waarmee het boek bestreden wordt, denk ik: “waar rook is, is vuur”.
Overigens hoorde ik gisteren van een NASA engineer (geen grapje) dat er ook hypotheses zijn dat de zon warmer wordt (!).
Wat wat mij betreft een beetje onderbelicht is in het boek: global warming is (als het bestaat) een gevolg, een symptoom zo je wilt, van luchtvervuiling. Ik zou niet graag uitlaatgassen inademen, en ik verbind daar totaal niet wetenschappelijk verantwoord dan ook zomaar de conclusie aan dat dat wellicht niet zo gezond is.. en dat we daar toch iets aan moeten doen.. een discussie hierover blijft achterwege behalve dan dat de mister knowitall John Kenner in het boek een keer laat vallen dat het niet per se betekent dat je voor vervuiling bent als je niet in global warming gelooft..
Het boek staat wel volop wetenswaardigheden, zoals dat in Yellowstone Park allerlei ongelooflijke blunders zijn gemaakt door het parkmanagement, onder het mom van dat men wist men deed..
Overigens zijn er al wat meer titels verschenen over dit onderwerp, ontdekte ik via Amazon: http://www.amazon.com/Politically-Incorrect-Global-Warming-Environmentalism/dp/1596985011/ref=pd_bxgy_b_img_b/104-9336107-9402354
En natuurlijk: The sceptical environmentalist