“The coming big bang of business”
Steve Howe was als journalist een van de eersten die op crowdsourcing insprong (toegegeven, wel na Wisdom of Crowds uit 2004), en wel in Wired van juni 2006. In 2008 schreef hij er een boek over, toepasselijk genaamd: Crowdsourcing.
De waarde van het boek ligt niet zo zeer in een uitgebreide elaboratie op het begrip crowdsourcing, de toepassingsmogelijkheden of de do’s en don’ts. In plaats daarvan worden er heel veel voorbeelden uitgewerkt en dat in een schrijfstijl die “lekker wegleest”.
Howe gaat in op microfinanciering (Kiva.org), op onderzoek (Innocentive), op fotografie (iStockphoto), op het voorspellen van markten, het ontwikkelen van software (Linux) en nog meer. Het is een boel gejubel over crowdsourcing en het is moeilijk daar doorheen te kijken, maar het belangrijkste wat er door de voorbeelden heenschijnt is het “disruptive” gehalte van crowdsourcing initiatieven. Waarom zou je een fotograaf inhuren voor stockfotografie, als je foto’s voor 1 euro in licentie kan krijgen bij iStockphoto. Waarom een hele researchafdeling aan de gang houden als je iedere opdracht apart kan uitzetten als “wedstrijd”. En natuurlijk: waarom zou je een eigen encyclopedie gaan maken, als duizenden vrijwilligers het met veel plezier voor niks doen…
Dan nog maar eens de definitie:
“Crowdsourcing represents the act of a company or institution taking a function once performed by employees and outsourcing it to an undefined (and generally large) network of people in the form of an open call. This can take the form of peer-production (when the job is performed collaboratively), but is also often undertaken by sole individuals. The crucial prerequisite is the use of the open call format and the large network of potential laborers.”
Na het lezen van dit boek kun je moeilijk nieuwe initiatieven opstarten en dan niet nadenken hoe crowdsourcing er een rol in kan spelen…