The globalized world in the twenty-first century

Ik had een beetje een moeizame start met dit boek. De metaforen die Friedman maakt en de uitleg van globalisering vond ik wat vergezocht. Friedman schept op over wie hij wel allemaal niet ontmoet. Hij noemt de dag dat Netscape naar de beurs ging een cruciale dag in de globalisering, hij verzint allerlei zaken om figuurlijk het concept van ?¢‚Ǩ?ìde wereld is plat?¢‚Ǩ¬ù te illustreren. Nogal Amerikaans. Hij noemt tien drivers voor globalisering, die ik allemaal anders genoemd zou kunnen hebben of anders gerangschikt. Er komen zoveel voorbeelden dat je de lijn kwijt raakt.

Maar dan: de voorbeelden van globalisering zijn echt heel erg mooi. Friedman heeft daar echt veel van gezien. En alhoewel ik zijn theorievorming door het hele boek heen niet erg sterk vind, maken die voorbeelden (en het zijn er heel veel) dit boek echt heel gaaf. Friedman vertelt over de eagerness van softwarebedrijven in India, over hele slimme oplossingen voor callcenter problematiek, zoals dat Indiase mensen een Engelse naam aannemen en een specifiek Engels accent om ze toegankelijker te maken. Hij vertelt over Jetblue, een vliegtuigmaatschappij die huisvrouwen inzet voor haar reserveringen, die vanuit huis werken en verbonden zijn met het reserveringssysteem. Hij beschrijft de supply chains van Wal Mart, de elektronica-industrie, de logistiek van UPS, hoe Microsoft haar research globaliseert etcetera etcetera etcetera. Stuk voor stuk zeer indrukwekkende staaltjes van wereldwijd organiseren. E?ɬ©n van de mooiste voorbeelden is nog hoe Friedman de supply chain beschrijft die ervoor zorgde dat hij zijn eigen (Dell-)laptop kreeg. Noem mij raar, maar daar kreeg ik bijna tranen van in mijn ogen.. 😉 Continue reading →