Vandendriessche en Clement schreven een boek over de kunst van management, maar dan op het niveau van het geven van een opdracht. En dat is precies het niveau waar het nogal eens aan ontbreekt.
De auteurs stellen dat je bij het geven van een opdracht vier niveaus hebt:
1. het probleem
2. het doel dat je wilt bereiken
3. de criteria waaraan de oplossing moet voldoen
4. de oplossing
In principe moet je als manager nooit verder gaan dan niveau 3. Dat zorgt ervoor dat je enerzijds medewerkers de ruimte geeft om zelf een oplossing te zoeken, wat behoorlijk motiverender is dan verteld krijgen wat je moet doen. Anderzijds geef je een duidelijk kader aan waardoor de geschiktheid van een oplossing verifieerbaar is. Continue reading
Ik had een beetje een moeizame start met dit boek. De metaforen die Friedman maakt en de uitleg van globalisering vond ik wat vergezocht. Friedman schept op over wie hij wel allemaal niet ontmoet. Hij noemt de dag dat Netscape naar de beurs ging een cruciale dag in de globalisering, hij verzint allerlei zaken om figuurlijk het concept van ?¢‚Ǩ?ìde wereld is plat?¢‚Ǩ¬ù te illustreren. Nogal Amerikaans. Hij noemt tien drivers voor globalisering, die ik allemaal anders genoemd zou kunnen hebben of anders gerangschikt. Er komen zoveel voorbeelden dat je de lijn kwijt raakt.
Het is er eentje in de categorie zelfhulp. Het vervelende (en leuke) aan dit soort boeken is altijd dat je er niet echt iets tegen kunt hebben. Steevast wordt er een methode beschrijven waarmee je a) al je doelen kan bereiken, b) geen stress meer hebt, c) heel rijk wordt of d) vul maar in.
Ik begon met een flinke dosis scepsis aan Management Teams. Een tijdje geleden 
Ik kreeg het van