Het is er eentje in de categorie zelfhulp. Het vervelende (en leuke) aan dit soort boeken is altijd dat je er niet echt iets tegen kunt hebben. Steevast wordt er een methode beschrijven waarmee je a) al je doelen kan bereiken, b) geen stress meer hebt, c) heel rijk wordt of d) vul maar in.

Er is in ieder geval ?ɬ©?ɬ©n persoon die het succes van zijn methode heeft ondervonden: de auteur. De auteur put zich vervolgens uit in het duidelijk maken dat het natuurlijk niet de enige manier is. En het boek wordt gelardeerd met succesverhalen en lofuitingen van anderen die de methode toegepast hebben.

Goed, je kunt miereneuken over formuleringen en desgewenst kun je filosoferen of dit soort boeken niet bijdraagt aan het doordraaien van de maatschappij, maar.. daar blijft het dan ook bij. Ik haal er zelf vrijwel altijd wel iets uit waar ik iets mee kan. Alleen van het “dit boek gaat jouw leven veranderen” krijg ik steevast jeuk.

Zo ook met Dromen, durven, doen. Tiggelaar opent met: “Geen zorgen. Dit boek gaat je helpen.”. Jeuk dus. Vervolgens de stappen van dromen naar durven naar doen.

Tiggelaar legt de nadruk op gedrag. Wat ga je dan precies doen om iets te veranderen. Hij argumenteert dat een groot deel van wat je doet onbewust is. Als je iets wil veranderen, zit je dat vaak tegen. En je moet dus een manier vinden om daar mee om te gaan. Vind ik mooi.

Hij introduceert een paar trucjes om daar mee te helpen, die ik wel goed vond:
– het zogenaamde MAP-gedrag: meetbaar, actief, persoonlijk.
– je moet je voorbereiden op crisismomenten die je tegen gaat komen. En je voorbereiden op hoe je daar mee omgaat: door geheugensteuntjes in te bouwen, door jezelf te belonen bij successen en het doorstaan van crisismomenten en door countering: jezelf actief verweren tijdens een crisismoment.
– DERK: Doe eerst rotklussen. Als je bedacht hebt wat je op een dag wilt doen, dan begin je met de dingen die niet leuk zijn en eindig je met de dingen die leuk zijn, als soort van beloning.

Tiggelaar heeft niet helemaal de grandeur van een Covey of een Allen. Maar dat komt eigenlijk meer doordat hij het op zijn Nederlands opschrijft. Covey en Allen zouden het boek drie keer zo dik maken en drie keer hetzelfde opschrijven in andere woorden. Ze zouden ook vooral de nadruk leggen op het tientallen jaren lange onderzoek wat ze hebben gedaan en vertellen over de vele workshops en congressen die ze houden en de captains of industry die ze hebben be?ɬØnvloed. Dat doet Ben Tiggelaar niet.. en dat scheelt een heleboel bladzijden..